کیست فولیکولار چیست؟

کیست های فولیکولی به عنوان کیست های تخمدان خوش خیم یا کیست های عملکردی نیز شناخته می شوند. اساساً آنها پاکت های بافتی پر از مایع هستند که می توانند روی یا در تخمدان شما ایجاد شوند. آنها معمولاً در زنان در سنین باروری در نتیجه تخمک گذاری رخ می دهند. به ندرت پیش می آید که دختران نابالغ دچار کیست فولیکولی شوند. زنان یائسه اصلاً به آن مبتلا نمی شوند. هر کیستی که بعد از یائسگی در یک زن ایجاد می شود نیاز به ارزیابی دارد.

اکثر کیست های فولیکولی بدون درد و بی ضرر هستند. سرطانی نیستند. آنها اغلب خود به خود و در طی چند سیکل قاعدگی برطرف می شوند. حتی ممکن است متوجه نباشید که کیست فولیکولی دارید.

در موارد نادر، کیست فولیکولار می تواند منجر به عوارضی شود که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

علائم کیست فولیکولار چیست؟

اکثر کیست های فولیکولی هیچ علامتی ایجاد نمی کنند.

اگر کیست فولیکولی دارید که بزرگ می شود یا پاره می شود، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

• درد در زیر شکم شما
• فشار یا نفخ در زیر شکم شما
• حالت تهوع یا استفراغ
• حساسیت در سینه های شما
• تغییرات در طول چرخه قاعدگی شما

در صورت احساس درد شدید یا ناگهانی در ناحیه تحتانی شکم، به خصوص اگر همراه با تهوع یا تب باشد، فوراً به دنبال درمان پزشکی باشید. ممکن است نشانه ای از پارگی کیست فولیکولی یا یک اورژانس پزشکی جدی تر باشد. مهم است که در اسرع وقت یک تشخیص دقیق دریافت کنید.

چه چیزی باعث ایجاد کیست فولیکولی می شود؟

کیست های فولیکولی در نتیجه چرخه های قاعدگی طبیعی ایجاد می شوند. اگر شما یک زن بارور در سنین باروری هستید، تخمدان‌های شما هر ماه فولیکول‌های کیست مانند ایجاد می‌کنند. این فولیکول ها هورمون های مهم، استروژن و پروژسترون را تولید می کنند. آنها همچنین یک تخمک را هنگام تخمک گذاری آزاد می کنند.

اگر فولیکول نترکند یا تخمک خود را آزاد نکند، می تواند به کیست تبدیل شود. کیست می تواند به رشد خود ادامه دهد و با مایع یا خون پر شود.

عوامل خطر برای کیست فولیکولار چیست؟

کیست های فولیکولی در زنان در سنین باروری بسیار بیشتر از دختران نابالغ است.

در صورتی که:

• در گذشته کیست تخمدان داشته اند
• سیکل های قاعدگی نامنظم دارند
• زمانی که اولین سیکل قاعدگی خود را داشتید، 11 سال یا کمتر داشتید
• از داروهای باروری استفاده کنید
• عدم تعادل هورمونی دارند
• چربی اضافی بدن به خصوص در اطراف تنه خود داشته باشید
• سطح بالایی از استرس دارند

همچنین در صورت استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی یا قرص های ضدبارداری، احتمال ابتلا به کیست های فولیکولی در شما کمتر است. گاهی اوقات این داروها به تخمدان های شما اجازه ایجاد فولیکول و تخمک گذاری نمی دهند. بدون فولیکول، کیست فولیکولی نمی تواند ایجاد شود.

کیست فولیکولار چگونه تشخیص داده می شود؟

اکثر کیست های فولیکولی بدون علامت هستند و خود به خود و بدون درمان برطرف می شوند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است در طی یک معاینه فیزیکی معمول متوجه شود که کیست فولیکولی دارید. اگر در سنین باروری هستید، در غیر این صورت سالم هستید و هیچ علامتی از خود نشان نمی دهید، پزشک احتمالاً کیست را ترک می کند تا خود به خود برطرف شود. آنها ممکن است آن را در طول معاینات معمول کنترل کنند تا مطمئن شوند که رشد نمی کند. در برخی موارد، ممکن است سونوگرافی واژینال یا آزمایشات دیگر را نیز توصیه کنند.

اگر در قسمت پایین شکم خود درد دارید یا علائم دیگری دارید، پزشک ممکن است معاینه لگنی را برای تشخیص علت انجام دهد. بسته به علائم و سابقه پزشکی شما، ممکن است سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی یا آزمایشات دیگر را نیز توصیه کنند. برای پزشک مهم است که تشخیص دقیق بدهد. علائم پارگی کیست اغلب شبیه به آپاندیسیت و چندین بیماری دیگر است.

کیست فولیکولار چگونه درمان می شود؟

اگر کیست فولیکولار کشف شود، اما هیچ علامتی ایجاد نکرده باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که آن را به حال خود رها کنید. اغلب اوقات این کیست ها خود به خود برطرف می شوند. پزشک شما ممکن است به سادگی آن را در طول معاینات معمول کنترل کند. اگرچه ممکن است برای اطمینان از رشد نکردن کیست به شما توصیه شود سونوگرافی لگن انجام دهید.

اگر یک کیست فولیکولی ایجاد کنید که به اندازه ای بزرگ شود که باعث درد شود یا خون رسانی به لوله های فالوپ یا تخمدان ها را مسدود کند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. در صورت ایجاد هر نوع کیست پس از یائسگی، ممکن است جراحی نیز توصیه شود.

برای کمک به پیشگیری از کیست‌های آینده، پزشک ممکن است داروهای ضد بارداری یا سایر درمان‌ها را برای مدیریت سطوح هورمونی شما تجویز کند.

کیست های فولیکولی

کیست های فولیکولی معمولا خود به خود و بدون درمان از بین می روند. این معمولا در عرض چند ماه رخ می دهد. کیست های فولیکولار سرطانی نیستند و به طور کلی خطرات کمی دارند. اکثر آنها حتی هرگز مورد توجه یا تشخیص قرار نمی گیرند.