سلول های اپیتلیال از نظر اندازه، شکل و ظاهر متفاوت هستند. بسته به منشا آنها، سه نوع سلول اپیتلیال در ادرار شما یافت می شود:

• توبولار کلیه اینها مهمترین سلولهای اپیتلیال هستند. افزایش تعداد می تواند به معنای اختلال کلیوی باشد. آنها همچنین سلول های کلیوی نامیده می شوند.
• سنگفرشی. این بزرگترین نوع است. آنها از واژن و مجرای ادرار می آیند. این نوع اغلب در ادرار زنان یافت می شود.
• انتقالی. آنها می توانند از هر نقطه ای بین مجرای ادرار مردانه و لگنچه کلیه باشند. آنها گاهی اوقات سلول های مثانه نامیده می شوند و در افراد مسن شایع تر هستند.

آزمایش ادرار ممکن است نشان دهد که شما سلول های اپیتلیال “کم”، “متوسط” یا “تعدادی” در ادرار خود دارید.

سلول های اپیتلیال به طور طبیعی از بدن شما خارج می شوند. وجود یک تا پنج سلول اپیتلیال سنگفرشی در هر میدان توان بالا (HPF) در ادرار طبیعی است. داشتن تعداد متوسط ​​یا تعداد زیادی سلول ممکن است نشان دهنده موارد زیر باشد:

• عفونت قارچی یا دستگاه ادراری (UTI)
• بیماری کلیوی یا کبدی
• انواع خاصی از سرطان

نوع سلول های اپیتلیال در ادرار نیز ممکن است علائم خاصی را نشان دهد. به عنوان مثال، سلول‌های اپیتلیال که حاوی مقدار زیادی هموگلوبین یا ذرات خون هستند، ممکن است به این معنی باشد که اخیراً گلبول‌های قرمز خون یا هموگلوبین در ادرار داشته‌اید، حتی اگر در طول آزمایش ادرار وجود نداشته باشند.

بیش از 15 سلول اپیتلیال توبولار کلیه در هر HPF ممکن است به این معنی باشد که کلیه شما به درستی کار نمی کند.

سلول های اپیتلیال سنگفرشی در ادرار شما ممکن است به این معنی باشد که نمونه آلوده است.

دکتر ویلیام وینتر، شیمیدان بالینی بیمارستان شاند و پروفسور آسیب شناسی و اطفال در دانشگاه فلوریدا، به هلث لاین گفت: آزمایش ادراری که سلول های اپیتلیال سنگفرشی را در ادرار پیدا می کند، عادی نیست.

این به این دلیل است که روش تمیز کردن نمونه ادرار معمولاً از ایجاد سلول های اپیتلیال سنگفرشی در ادرار جلوگیری می کند. هنگام استفاده از روش تمیز کردن، یک پارچه استریل کننده برای پاک کردن ناحیه اطراف واژن یا آلت تناسلی قبل از دادن نمونه ادرار به شما داده می شود. این کار از ظاهر شدن آلاینده های پوست مانند سلول های اپیتلیال در نمونه شما جلوگیری می کند.

پزشک شما می تواند به شما در درک نتایج آزمایش و اینکه آیا شرایط پزشکی شما نیاز به درمان دارد یا خیر کمک کند. برای یافتن علت، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را نیز تجویز کند.

شما ممکن است در معرض خطر افزایش تعداد سلول های اپیتلیال باشید اگر:

• سنگ کلیه دارند
• سیستم ایمنی ضعیفی دارند
• دیابت دارند
• فشار خون بالا دارند
• سابقه خانوادگی بیماری مزمن کلیه دارند
• بزرگی پروستات دارند
• باردار هستند
• از نژاد آفریقایی، اسپانیایی، آسیایی و آمریکایی سرخپوستی هستند

درمان به علت تعداد غیر طبیعی سلول های اپیتلیال بستگی دارد. بیشتر عفونت های ادراری باکتریایی هستند و با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. نوشیدن آب بیشتر نیز می تواند بهبود را تسریع کند. برای عفونت های ادراری ویروسی، پزشکان ممکن است دارویی به نام ضد ویروسی تجویز کنند.

درمان بیماری کلیوی به معنای مدیریت علت اصلی بیماری از جمله فشار خون، قند خون و سطح کلسترول است. پزشک ممکن است یک داروی فشار خون را برای کند کردن پیشرفت بیماری یا حفظ عملکرد کلیه تجویز کند، حتی اگر فشار خون بالا نداشته باشید. رژیم غذایی سالم و تغییر سبک زندگی نیز مهم است.

پزشک ممکن است به شما توصیه کند:

• کنترل دیابت از طریق تزریق انسولین
• مصرف غذاهای پر کلسترول را کاهش دهید
• نمک را کاهش دهید
• افزایش فعالیت بدنی
• الکل را محدود کنید
• کاهش وزن
• یک رژیم غذایی سالم برای قلب را شروع کنید که شامل میوه های تازه، سبزیجات و غلات کامل است
• ترک سیگار

هیدراته نگه داشتن یکی از ساده ترین راه ها برای پیشگیری از عفونت های ادراری و بیماری های کلیوی است. شما باید چندین لیوان آب در روز بنوشید، اما پزشک می‌تواند به شما توصیه کند که چه چیزی برای شما بهتر است.

نوشیدن آب زغال اخته یا خوردن کرن بری ممکن است به کاهش خطر ابتلا به UTI کمک کند. زغال اخته حاوی یک ماده شیمیایی است که ممکن است از باکتری های چسبیده به پوشش مثانه محافظت کند. با این حال، هنوز در مورد اثربخشی این دارو در جامعه پزشکی بحث وجود دارد.

اگر آزمایش ادرار سلول های اپیتلیال را در ادرار شما پیدا کرد، معمولاً دلیلی برای هشدار نیست. ممکن است نتیجه یک نمونه آلوده باشد. سلول های اپیتلیال همچنین ممکن است شرایط زمینه ای مانند عفونت ادراری یا اختلال کلیوی را نشان دهند.

فقط پزشک شما می تواند نتایج آزمایش شما را تفسیر کند و بهترین اقدام شما را تعیین کند. حتی در این صورت ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز باشد.