برای انجام ایمن استخراج خلاء باید چندین معیار رعایت شود. قبل از در نظر گرفتن روش وکیوم، پزشک موارد زیر را تأیید می کند:

دهانه رحم کاملا گشاد شده است

اگر پزشک در زمانی که دهانه رحم به طور کامل گشاد نشده است اقدام به کشیدن وکیوم کند، احتمال آسیب دیدن یا پاره شدن دهانه رحم وجود دارد. آسیب دهانه رحم نیاز به ترمیم جراحی دارد و ممکن است منجر به مشکلاتی در بارداری آینده شود.

موقعیت دقیق سر کودک شما باید مشخص باشد

جاروبرقی را هرگز نباید روی صورت یا ابروی کودکتان قرار دهید. موقعیت ایده آل برای فنجان جاروبرقی مستقیماً بالای خط وسط بالای سر کودک شما است. اگر زمانی که شما به پشت دراز کشیده اید، نوزادتان مستقیماً رو به بالا باشد، احتمال موفقیت زایمان با خلاء کمتر است.

سر کودک شما باید در کانال زایمان درگیر باشد

موقعیت سر کودک شما در کانال زایمان شما در رابطه با باریک ترین نقطه کانال زایمان، به نام خارهای ایسکیال اندازه گیری می شود. این خارها بخشی از استخوان لگن هستند و در معاینه واژن قابل لمس هستند. هنگامی که بالای سر کودک شما با ستون فقرات یکنواخت است، گفته می شود که کودک شما در “ایستگاه صفر” قرار دارد. این بدان معنی است که سر آنها به خوبی به داخل لگن شما فرود آمده است.

قبل از اقدام به کشیدن خلاء، بالای سر کودک شما باید حداقل با ستون فقرات ایسکیال یکدست باشد. ترجیحاً سر کودک شما یک تا دو سانتی متر از ستون فقرات پایین آمده باشد. اگر چنین است، شانس برای تحویل موفقیت آمیز خلاء افزایش می یابد. همچنین زمانی که سر کودک شما در دهانه واژن در حین هل دادن دیده می شود، افزایش می یابند.

غشاها باید پاره شوند

برای استفاده از فنجان وکیوم روی سر کودک، غشای آمنیوتیک باید پاره شود. این معمولا قبل از در نظر گرفتن استخراج خلاء اتفاق می افتد.

پزشک شما باید باور داشته باشد که کودک شما از کانال زایمان عبور می کند

مواقعی وجود دارد که کودک شما خیلی بزرگ است یا کانال زایمان شما برای زایمان موفق خیلی کوچک است. تلاش برای استخراج خلاء در این شرایط نه تنها ناموفق خواهد بود، بلکه ممکن است عوارض جدی به دنبال داشته باشد.

بارداری باید ترم یا نزدیک ترم باشد

خطرات استخراج خلاء در نوزادان نارس افزایش می یابد. بنابراین، نباید قبل از هفته 34 بارداری انجام شود. فورسپس ممکن است برای کمک به زایمان نوزادان نارس استفاده شود.

زایمان طبیعی به دو مرحله تقسیم می شود. مرحله اول زایمان با شروع انقباضات منظم شروع می شود و زمانی پایان می یابد که دهانه رحم به طور کامل باز شود. ممکن است بین 12 تا 20 ساعت برای زنی که اولین بچه اش را به دنیا بیاورد طول بکشد. اگر زنی قبلاً زایمان طبیعی داشته باشد، می‌تواند بسیار کوتاه‌تر باشد و تنها هفت تا ده ساعت طول بکشد.

مرحله دوم زایمان زمانی شروع می شود که دهانه رحم به طور کامل باز شده و با زایمان نوزاد به پایان می رسد. در مرحله دوم، انقباضات رحم و فشار دادن شما باعث می‌شود که کودک از دهانه رحم و کانال زایمان شما پایین بیاید. برای زنانی که اولین نوزاد خود را به دنیا می آورند، مرحله دوم زایمان ممکن است یک تا دو ساعت طول بکشد. زنانی که قبلا زایمان طبیعی داشته اند ممکن است پس از کمتر از یک ساعت فشار دادن زایمان کنند.

طول مرحله دوم ممکن است تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گیرد از جمله:

• استفاده از بی حسی اپیدورال
• اندازه و موقعیت کودک
• اندازه کانال زایمان

همچنین خستگی مادر ممکن است مرحله دوم زایمان را طولانی کند. این خستگی زمانی رخ می دهد که به دلیل بیهوشی شدید قادر به فشار دادن نیستید. در طول این مرحله، پزشک شما با بررسی مکرر موقعیت سر نوزاد در کانال زایمان شما، پیشرفت زایمان را ارزیابی می کند. تا زمانی که کودک شما به پایین آمدن ادامه می دهد و مشکلی را تجربه نمی کند، فشار دادن ممکن است ادامه یابد. با این حال، زمانی که فرود به تأخیر می افتد یا زمانی که مرحله دوم بسیار طولانی شده است (معمولاً بیش از دو ساعت)، پزشک ممکن است انجام زایمان واژینال با خلاء را در نظر بگیرد.

تلاش لازم برای هل دادن موثر می تواند طاقت فرسا باشد. هنگامی که فشار دادن برای بیش از یک ساعت ادامه یابد، ممکن است قدرت خود را برای ارائه موفقیت آمیز از دست بدهید. در این شرایط، پزشک ممکن است کمک بیشتری برای جلوگیری از عوارض ارائه دهد. یک دستگاه خلاء گیر به پزشک شما اجازه می دهد در حالی که شما به فشار دادن ادامه می دهید بکشد و نیروهای ترکیبی شما معمولاً برای زایمان کودک شما کافی است.

بی حسی اپیدورال معمولاً برای تسکین درد در حین زایمان استفاده می شود. اپیدورال شامل قرار دادن یک لوله پلاستیکی نازک یا کاتتر، درست در خارج از نخاع، در قسمت پایین کمر است. داروهایی که از طریق این کاتتر تزریق می شود، اعصاب ورودی و خروجی نخاع شما را شستشو می دهد و درد حین زایمان را تسکین می دهد. این کاتتر اپیدورال معمولاً در تمام طول زایمان و زایمان در جای خود باقی می ماند. در صورت نیاز ممکن است داروی اضافی تزریق شود.

اپیدورال ها در زایمان مفید هستند زیرا فیبرهای عصبی را که سیگنال های درد را ارسال می کنند، مسدود می کنند. با این حال، اعصابی که برای حرکت و هل دادن ضروری هستند، چندان تحت تأثیر قرار نمی گیرند. در یک موقعیت ایده آل، از مزایای تسکین درد برخوردار خواهید بود، در حالی که همچنان توانایی حرکت و فشار دادن موثر را حفظ می کنید. گاهی اوقات، ممکن است به دوزهای بیشتری از دارو نیاز داشته باشید که توانایی شما برای فشار آوردن را مهار می کند. در این مورد، پزشک شما ممکن است از یک دستگاه خلاء گیر برای ارائه نیروی اضافی برای کمک به زایمان کودک شما استفاده کند.

برخی از شرایط پزشکی ممکن است با تلاش برای فشار دادن در حین زایمان تشدید شود. آنها همچنین می توانند هل دادن موثر را غیرممکن کنند. در حین عمل هل دادن، فشار خون و فشار مغز شما افزایش می یابد. زنان با شرایط خاص ممکن است در مرحله دوم زایمان عوارض ناشی از فشار دادن را تجربه کنند. این شرایط عبارتند از:

• فشار خون فوق العاده بالا
• برخی از بیماری های قلبی، مانند فشار خون ریوی یا سندرم آیزنمنگر
• سابقه آنوریسم یا سکته مغزی
• اختلالات عصبی عضلانی

در این موارد، پزشک ممکن است برای کوتاه کردن مرحله دوم زایمان از دستگاه خلاء گیر استفاده کند. یا ممکن است ترجیح دهند از فورسپس استفاده کنند زیرا تلاش مادر برای استفاده از آنها ضروری نیست.

در طول زایمان، تمام تلاش ها برای به روز ماندن در مورد سلامتی کودک شما انجام می شود. اکثر پزشکان از پایش مداوم ضربان قلب جنین استفاده می کنند. این الگوهای قلب کودک شما و انقباضات رحم شما را ثبت می کند تا وضعیت کودک شما در حین زایمان مشخص شود. تغییرات نامحسوس در الگوی ضربان قلب آنها ممکن است نشان دهنده به خطر افتادن جنین باشد. اگر کودک شما افت طولانی مدت ضربان قلب را تجربه کرد و نتواند به حالت اولیه طبیعی بازگردد، زایمان سریع لازم است. این کار از آسیب غیرقابل برگشت به کودک شما جلوگیری می کند. تحت شرایط مناسب، می توان از زایمان با خلاء برای زایمان سریع نوزادتان استفاده کرد.

اگر زایمان شما به تعویق بیفتد یا طولانی شود، ممکن است سر کودک شما به طور غیر طبیعی قرار بگیرد.

در طول زایمان طبیعی، چانه نوزاد روی سینه او قرار می گیرد. این اجازه می دهد تا نوک جمجمه آنها ابتدا از کانال زایمان عبور کند. نوزاد باید به سمت دنبالچه مادر باشد. در این حالت، کوچکترین قطر سر نوزاد از کانال زایمان عبور می کند.

وضعیت نوزاد در صورتی غیر طبیعی تلقی می شود که سر او به شرح زیر باشد:

• کمی به یک طرف کج شده است
• رو به پهلو
• وقتی مادر به پشت دراز کشیده است رو به جلو

در این موارد ممکن است مرحله دوم زایمان به تعویق بیفتد و از وکیوم یا فورسپس برای اصلاح وضعیت نوزاد برای رسیدن به زایمان استفاده شود. هنگام تلاش برای چرخاندن یا چرخاندن سر نوزاد به موقعیت مطلوب تر، فورسپس ترجیح داده می شود. اگرچه خلاء معمولاً برای این مورد استفاده نمی شود، اما می تواند به چرخش خودکار کمک کند. این زمانی اتفاق می افتد که سر کودک به خودی خود با کشش ملایم بچرخد.

تحویل به کمک خلاء گزینه ای برای تحویل هایی است که خیلی طولانی شده اند یا باید سریع انجام شوند. با این حال، خطر عوارض بیشتری برای زایمان و به طور بالقوه برای بارداری های بعدی ایجاد می کند. مطمئن شوید که از این خطرات آگاه هستید و در مورد هر گونه نگرانی که دارید با پزشک خود صحبت کنید.