بررسی اجمالی

علیرغم نام دردناک آنها، خارهای استخوانی اغلب هیچ علامتی ندارند. آنها در واقع برآمدگی های صافی هستند که از استخوان های شما بیرون می آیند، اغلب جایی که دو استخوان در یک مفصل به هم می رسند. تشکیل خارهای استخوانی که استئوفیتوز نامیده می شود، پس از 60 سالگی بسیار شایع تر است. اما افراد جوان تر نیز می توانند به خار استخوانی مبتلا شوند.

اگر استئوآرتریت دارید که یک عامل خطر برای خار استخوانی است، باید بدانید چه علائمی را باید جستجو کنید و چه زمانی ممکن است درمان لازم باشد.

علائم

بیشتر اوقات، خارهای استخوانی کوچک هستند و هیچ علامت دردناکی ایجاد نمی کنند. اگر در اطراف مفاصل انگشتان شما ایجاد شوند، ممکن است متوجه آنها شوید، زیرا ممکن است انگشتانتان را کمی گره دار به نظر برسانند. فقط حدود 40 درصد از افراد 60 ساله و بالاتر، علائم خار استخوان را به اندازه ای دردناک تجربه می کنند که نیاز به مراقبت پزشکی دارند.

هنگامی که خارهای استخوانی که به آنها استئوفیت نیز گفته می شود در زانو شکل می گیرد، ممکن است صاف کردن پای خود برای شما دردناک باشد. خارهای استخوانی نیز می توانند در شانه ایجاد شوند که می تواند باعث تحریک کاف روتاتور و ایجاد درد و تورم در آنها شود. در لگن، خارهای استخوانی نیز می توانند دردناک باشند و حرکت را محدود کنند.

یکی از رایج ترین محل های رشد خار استخوان ستون فقرات است. اگر خار در قسمت داخلی مهره ایجاد شود، می تواند به طناب نخاعی یا ریشه های عصبی آن فشار بیاورد. این می تواند نه تنها باعث درد، بلکه بی حسی در پشت، بازوها و پاها شود.

اگر درد یا سفتی در مفصل دارید که طی یک یا دو روز بهبود نمی یابد، به پزشک مراجعه کنید. این می تواند خار استخوان یا هر شرایطی باشد. تشخیص و درمان زودهنگام خار استخوانی می تواند آسیب ناشی از آن را محدود کند. اگر متوجه درد و تورم در مفصلی شدید که با یخ و استراحت فروکش نمی کند، با پزشک خود در مورد احتمال استئوفیتوز صحبت کنید.

علل

شایع ترین علت خار استخوان، آرتروز است. این نوع آرتریت ناشی از ساییدگی و پارگی طولانی مدت مفاصل شماست. استئوآرتریت در بزرگسالان مسن تر ایجاد می شود، اما اگر مفصل در اثر آسیب ورزشی، تصادف یا دلایل دیگر آسیب دیده باشد، می تواند زودتر شروع شود.

در مفصل مبتلا به آرتریت، غضروف انتهای استخوان‌های شما فرسوده می‌شود. غضروف بافت انعطاف پذیری است که استخوان های یک مفصل را به هم متصل می کند. به عنوان بخشی از تلاش بدن برای ترمیم غضروف آسیب دیده، مواد استخوانی جدید به شکل خارهای استخوانی ظاهر می شود.

در ستون فقرات، یک دیسک نرم و فنری هر مهره را بالشتک می کند. همانطور که دیسک ها با گذشت زمان فرسوده و نازک تر می شوند، ستون فقرات مستعد تشکیل خار استخوانی می شود.

عوامل خطر

افزایش سن بزرگترین عامل خطر برای خارهای استخوانی است. با گذشت زمان، تمام مفاصل شما حداقل کمی دچار ساییدگی و پارگی می شوند. این درست است حتی اگر هیچ آسیب آشکاری نداشته باشید. همچنین اگر با مشکلات ساختاری مانند اسکولیوز (خمیده ستون فقرات) متولد شده باشید، خطر شما بیشتر است. وضعیت نامناسب نیز می تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای خار استخوان قرار دهد.

ممکن است یک عامل ارثی نیز وجود داشته باشد. اگر والدینی با خار استخوانی داشته باشید، احتمال ابتلای شما به آنها بیشتر است.

تشخیص

اگر درد مفاصل ناشی از خار استخوانی دارید، ممکن است بتوانید یک توده زیر پوست را ببینید یا احساس کنید. با این حال، در بسیاری از موارد، شما نمی توانید منبع درد خود را شناسایی کنید.

پزشک شما احتمالاً از اشعه ایکس برای بررسی تغییرات در ساختار استخوان استفاده خواهد کرد. ممکن است از سایر آزمایشات تصویربرداری نیز استفاده شود. این آزمایش‌ها شامل آزمایش‌های MRI است که نماهای دقیقی از بافت نرم مانند رباط‌ها و غضروف‌ها ارائه می‌کند و سی‌تی اسکن که می‌تواند تصاویر دقیق‌تری از استخوان‌ها و سایر بافت‌ها به غیر از اشعه ایکس ارائه دهد.

پزشک شما همچنین سابقه پزشکی شما را ارزیابی می کند، به شرح علائم شما گوش می دهد و یک معاینه پزشکی انجام می دهد. برای مثال، اگر خار استخوانی مشکوک در زانوی شما باشد، پزشک از شما می خواهد که زانوی خود را حرکت دهید در حالی که او احساس می کند هر گونه ناهنجاری در مفصل وجود دارد.

رفتار

اگر خار استخوان تنها باعث درد خفیف شود و هر چند وقت یکبار قابل توجه باشد، پزشک ممکن است مسکن بدون نسخه را توصیه کند. تزریق استروئیدی نیز ممکن است در کاهش موقت تورم و التهاب مفید باشد. شما معمولا می توانید تا سه تزریق استروئید در یک مفصل در یک سال داشته باشید.

اگر فیزیوتراپی بر تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده از جمله ستون فقرات تمرکز کند، ممکن است کمک کند. همچنین می تواند به شما کمک کند به گونه ای حرکت کنید که از فشار عصبی جلوگیری شود.

اگر خار استخوان به عصب فشار می آورد یا به طور قابل توجهی دامنه حرکتی شما را محدود می کند، ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشید. اگر خار استخوان در ستون فقرات باشد، گاهی اوقات می‌توان نوعی «اسپیسر» را در مهره آسیب‌دیده قرار داد تا مانع از فشار دادن استئوفیت به عصب شود. خار استخوان در شانه یا زانو گاهی اوقات می‌تواند با جراحی آرتروسکوپی برداشته شود که از ابزارهای خاصی برای رسیدن به مفصل از طریق برش‌های بسیار کوچک استفاده می‌کند.

نکاتی برای مدیریت درد

اقدامات زیر را برای کمک به کنترل درد خار استخوان خود انجام دهید:

  • اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، وزن خود را کاهش دهید تا بار روی مفاصلتان کاهش یابد.
  • هنگام راه رفتن، کفش هایی بپوشید که به خوبی از پا پشتیبانی می کند تا پاها و سایر مفاصل شما را نرم کند.
  • فیزیوتراپی را شروع کنید تا تمریناتی را بیاموزید که عضلات اطراف مفصل را تقویت کرده و آن را تثبیت می کند.
  • هنگام ایستادن یا نشستن وضعیت مناسبی داشته باشید تا به حفظ استحکام کمر کمک کنید و ستون فقرات خود را به درستی در یک راستا نگه دارید.
  • هنگامی که التهاب و درد به دلیل خار استخوان تشدید می شود، از مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن استفاده کنید. قبل از مصرف داروی ضد التهابی از پزشک خود سوال کنید.

چشم انداز

جراحی آرتروسکوپی یک روش سرپایی با زمان بهبودی بسیار سریعتر از جراحی باز است. با این حال، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا مفصل تحت عمل جراحی دوباره احساس طبیعی کند. مهره‌های درمان شده با جراحی نیز می‌توانند پس از چند هفته شما را بی‌درد کنند.

اگر عمل جراحی انجام نمی دهید، اما فیزیوتراپی و داروهای ضد درد (به صورت قرص یا تزریق استروئید) را انتخاب می کنید، بدانید که خارهای استخوانی همچنان بخشی از شما خواهند بود و ممکن است در آینده باعث ناراحتی شوند.

اگر می‌دانید چه ورزش‌هایی را باید انجام دهید و چگونه وضعیت بدنی خوب خود را حفظ کنید، ممکن است بتوانید تأثیر خارهای استخوانی را بر کیفیت زندگی خود به حداقل برسانید.