درک دو شرط

شما احساس درد عضلانی، سفتی و خستگی می کنید. شما مشکوک هستید که ممکن است یکی از دو حالت خاص را داشته باشید. فقط پزشک شما می تواند تشخیص دهد. اما می تواند به درک تفاوت بین این دو بیماری که علائم مشابهی دارند کمک کند.

آموزش خود در مورد پلی میالژی روماتیکا (PMR) و فیبرومیالژیا بهتر شما را آماده می کند تا در مورد آنچه تجربه می کنید با پزشک خود صحبت کنید.

شباهت علائم

پلیمیالژیا روماتیکا و فیبرومیالژیا شرایط اسکلتی عضلانی با علائمی هستند که تشخیص آنها ممکن است سخت باشد. هنگامی که شما به پلی میالژی روماتیکا مبتلا هستید، احساس درد و سفتی در عضلات شانه ها و بالای بازوها (کمربند شانه) و باسن (کمربند لگنی) می کنید. این احساس اغلب پس از گذراندن زمان استراحت به وجود می آید و پس از بیدار شدن از خواب شدیدتر است.

فیبرومیالژیا همچنین می تواند باعث درد عضلانی در همان قسمت های بدن شود. اما گسترش بیشتری دارد و درد شدیدتر است. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا علائم دیگری را نیز تجربه می کنند، از جمله:

  • خستگی
  • مشکل خواب
  • مشکلات حافظه
  • مشکلات روده و مثانه

چه کسی چه چیزی را دریافت می کند؟

تشخیص اینکه چه کسی شانس بیشتری برای ابتلا به هر یک از این بیماری ها دارد، همیشه آسان نیست. با این حال، عوامل خطر خاص سرنخ هایی را ارائه می دهند. طبق گفته کلینیک مایو، افراد مسن، معمولا بالای 65 سال، بیشتر در معرض ابتلا به پلی میالژی روماتیکا هستند. در افراد زیر 50 سال نادر است.

از طرف دیگر، هر کسی ممکن است به فیبرومیالژیا مبتلا شود. اما در زنان شایع تر از مردان است و می تواند در هر سنی رخ دهد.

علل

پلیمیالژیا روماتیکا در فصول خاصی بیشتر تشخیص داده می شود. این نشان می دهد که چیزی در محیط، مانند یک ویروس، ممکن است نقش داشته باشد.

برخی از بیماری ها مانند آرتریت روماتوئید (RA) و سایر اختلالات خود ایمنی با بروز بیشتر فیبرومیالژیا مرتبط هستند. اختلال استرس پس از سانحه و سایر آسیب های عاطفی یا فیزیکی نیز با فیبرومیالژیا مرتبط است.

هر بیماری چگونه تشخیص داده می شود؟

چگونه می توانید تفاوت بین این دو اختلال دردناک را تشخیص دهید؟ پزشک شما ممکن است بخواهد تعدادی آزمایش برای تشخیص پلی میالژیا روماتیکا انجام دهد، از جمله:

  • آزمایش خون که به دنبال نشانگر التهاب است
  • تست های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا اولتراسوند
  • بیوپسی برای بررسی وضعیتی به نام آرتریت سلول غول پیکر

با این حال، تشخیص فیبرومیالژیا می تواند دشوارتر باشد. هیچ آزمایشگاه یا آزمایش تشخیصی وجود ندارد که بتواند به طور دقیق تشخیص را تأیید کند. پزشک شما ممکن است سعی کند ابتدا بیماری هایی با علائم مشابه را از طریق آزمایش خون رد کند.

مقایسه داروها

پلیمیالژیا روماتیکا در درجه اول با علائمی که شامل درد و سفتی هر دو شانه و باسن و با افزایش آزمایش خون التهابی (ESR) است، تشخیص داده می شود. درمان خط اول معمولاً شامل کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون برای تسکین سریع علائم است.

درمان فیبرومیالژیا یک رویکرد ترکیبی برای مبارزه با خستگی و همچنین درد است. پزشک شما ممکن است گزینه های بدون نسخه مانند تیلنول یا ایبوپروفن را توصیه کند. آنها همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی را برای مدیریت درد و کمک به مشکلات خواب پیشنهاد کنند. سایر داروهایی که به طور خاص برای فیبرومیالژیا در دسترس هستند عبارتند از:

  • سیمبالتا
  • لیریکا
  • ساولا

با این حال، تحقیقات نشان داده است که ورزش سودمندترین است.

انجام کاری در مورد آن

داروها ممکن است یکی از گزینه هایی باشند که پزشک شما برای مبارزه با ناراحتی پلی میالژیا روماتیکا و فیبرومیالژیا پیشنهاد می کند، اما آنها تنها چیزی نیستند که می توانند کمک کنند. یک رژیم غذایی ضد التهابی، ورزش منظم و خواب خوب می تواند تفاوت زیادی در مدیریت علائم ایجاد کند.

اگر به پلی میالژی روماتیکا مبتلا هستید، همچنین می توانید اقداماتی را انجام دهید تا کارهای روزانه خود را راحت تر انجام دهید. به عنوان مثال، هنگام سفر از چمدان های چرخان استفاده کنید و برای جلوگیری از سقوط از پوشیدن کفش های پاشنه بلند خودداری کنید. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا می توانند با انجام عادات خواب خوب و سرعت بخشیدن به فعالیت های خود برای جلوگیری از افراط در آن احساس بهتری داشته باشند.

با استفاده از دانش شما

تجربه علائم پلی میالژیا روماتیکا یا فیبرومیالژیا می تواند چالش برانگیز و خسته کننده باشد. افراد مبتلا به پلی میالژی روماتیکا معمولاً باید با داروهای روزانه مصرف کنند تا درد و سفتی خود را کاهش دهند.

علاوه بر مقابله با درد و خستگی، افراد مبتلا به فیبرومیالژیا ممکن است گاهی اوقات احساس کنند دیگرانی که این عارضه را ندارند – حتی کسانی که در جامعه مراقبت های بهداشتی هستند – دچار سوء تفاهم می شوند.

از آنچه در مورد وضعیت خود می دانید برای کمک گرفتن از خانواده، دوستان، همکاران و پزشک خود استفاده کنید. انجام اقدامات برای مدیریت علائم می تواند احساس کنترل و همچنین تسکین را به همراه داشته باشد.