اثرات زایمان بر بدن مشابه اثرات التهاب است. زایمان اثراتی مشابه اثرات التهاب بر بدن دارد. هنگامی که زنان باردار شروع به تجربه انقباضات رحمی می کنند، بدن شروع به ترشح مقادیر بیشتری از پروستاگلاندین ها و سیتوکین ها می کند. پروستاگلاندین ها چربی هایی هستند که در محل آسیب بافت تولید می شوند و سیتوکین ها پروتئین های مرتبط با التهاب هستند. NSAID ها می توانند از ترشح پروستاگلاندین ها و سیتوکین ها در بدن جلوگیری کنند و در نتیجه زایمان زودرس را در زمان شروع زایمان زودرس به تاخیر می اندازند.

ایندومتاسین می تواند تعداد و دفعات انقباضات را کاهش دهد، اما این اثر و مدت زمان ماندگاری آن در زنان متفاوت است. مانند تمام داروهای توکولیتیک، ایندومتاسین به طور مداوم از زایمان زودرس برای یک دوره قابل توجه جلوگیری نمی کند یا آن را به تاخیر می اندازد.

با این حال، مطالعات نشان داده اند که ایندومتاسین بسته به سرعت دریافت دارو، می تواند زایمان را از 48 ساعت تا 7 روز به تاخیر بیندازد. این ممکن است زمان زیادی به نظر نرسد، اما زمانی که ایندومتاسین همراه با استروئیدها تجویز می شود، می تواند به طور قابل توجهی خطر مشکلات سلامتی را در نوزاد کاهش دهد. پس از 48 ساعت، استروئیدها می توانند عملکرد ریه نوزاد را بهبود بخشند و شانس زندگی را تا 40 درصد افزایش دهند.

ایندومتاسین همچنین ممکن است برای به تاخیر انداختن زایمان در زنان با دهانه کوتاه یا مایع آمنیوتیک اضافی استفاده شود. در هر دوی این موارد، استفاده از ایندومتاسین به عنوان یک عامل توکولیتیک معمولاً موفقیت آمیز است. با این حال، خطراتی برای مادر و جنین دارد.

برای مادر

ایندومتاسین در بسیاری از زنان باعث سوء هاضمه می شود. این اثر ممکن است با مصرف ایندومتاسین همراه با غذا یا با مصرف یک آنتی اسید کاهش یابد.

سایر عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:

• سرگیجه
• سوزش سردل
• حالت تهوع
• استفراغ
• خونریزی واژینال
• مایع آمنیوتیک اضافی
• مخاط معده ملتهب

برای کودک

ایندومتاسین دو عارضه جانبی بالقوه جدی برای جنین دارد. این می تواند باعث کاهش ادراری شود که جنین تولید می کند و می تواند نحوه گردش خون در بدن جنین را تغییر دهد.

اگر جنین مقدار کمتری ادرار تولید کند، ممکن است مقدار مایع آمنیوتیک در رحم نیز کاهش یابد. مایع آمنیوتیک مایعی است که جنین را احاطه کرده است. برای رشد جنین بسیار مهم است. به نظر می رسد کاهش مایع آمنیوتیک اغلب در مادرانی که بیش از دو روز از ایندومتاسین استفاده می کنند رخ می دهد. در این مدت، سطح مایع آمنیوتیک باید به طور منظم توسط سونوگرافی بررسی شود، دستگاهی که از امواج صوتی برای تولید تصاویری از داخل بدن استفاده می کند. مقدار مایع آمنیوتیک تقریباً همیشه پس از قطع مصرف ایندومتاسین به حالت عادی باز می گردد.

ایندومتاسین همچنین می تواند باعث بسته شدن مجرای شریانی، یک رگ خونی اصلی، قبل از تولد نوزاد شود. این می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی در کودک پس از تولد شود. با این حال، وقتی ایندومتاسین برای کمتر از 48 ساعت استفاده می شود، معمولاً مجرای زودرس بسته نمی شود. همچنین احتمال بروز مشکل قبل از هفته 32 بارداری کمتر است. اگر مادری بیش از دو روز از ایندومتاسین استفاده کند، بررسی سونوگرافی قلب کودک بسیار مهم است تا مطمئن شود رگ خونی تحت تأثیر قرار نگرفته است.

سایر عوارض جانبی که ممکن است در نوزاد رخ دهد عبارتند از:

• خونریزی در قلب
• فشار خون بالا
• مشکلات کلیوی
• یرقان یا زرد شدن پوست و سفیدی چشم

استفاده از ایندومتاسین همچنین ممکن است خطر ابتلای کودک به بیماری های جدی مانند:

• انتروکولیت نکروزان که یک بیماری جدی روده است
• خونریزی داخل بطنی یا خونریزی در مغز
• لوکومالاسی اطراف بطنی که نوعی آسیب مغزی است

زنانی که بیش از 32 هفته باردار هستند باید از مصرف ایندومتاسین اجتناب کنند، با توجه به احتمال بروز مشکلات قلبی در نوزاد. زنانی که سابقه زخم، اختلالات خونریزی یا بیماری کلیوی یا کبدی دارند نیز باید از مصرف ایندومتاسین خودداری کنند.

از آنجایی که ایندومتاسین یک NSAID است، زنان باردار باید در مورد سایر خطرات مرتبط با مصرف آن با پزشک خود صحبت کنند. کسانی که به طور مکرر از NSAID استفاده می کنند، به ویژه در یک دوره طولانی، در معرض خطر بیشتری برای حمله قلبی یا سکته هستند. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده شما تا به حال به این موارد مبتلا شده اید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید:

• یک حمله قلبی
• سکته مغزی
• بیماری قلبی
• کلسترول بالا
• فشار خون بالا
• دیابت

همچنین مهم است که در صورت سیگار کشیدن به پزشک خود اطلاع دهید زیرا سیگار کشیدن می تواند خطر برخی از بیماری ها را افزایش دهد.