انواع اپیزیوتومی

دو نوع رایج اپیزیوتومی عبارتند از اپیزیوتومی خط وسط و اپیزیوتومی میانی جانبی. اپیزیوتومی های خط میانی در ایالات متحده و کانادا بسیار رایج تر است. اپیزیوتومی میانی جانبی روش ارجح در سایر نقاط جهان است. هر دو نوع مزایا و معایب مختلفی دارند.

اپیزیوتومی خط وسط

در اپیزیوتومی خط میانی، برش در وسط دهانه واژن، مستقیماً به سمت مقعد ایجاد می‌شود.

از مزایای اپیزیوتومی خط میانی می توان به ترمیم آسان و بهبود بهبودی اشاره کرد. این نوع اپیزیوتومی نیز درد کمتری دارد و کمتر به حساسیت طولانی مدت یا مشکلات درد در حین مقاربت منجر می شود. اغلب با اپیزیوتومی خط وسط نیز از دست دادن خون کمتری وجود دارد.

عیب اصلی اپیزیوتومی خط وسط، افزایش خطر پارگی است که به داخل یا از طریق عضلات مقعد گسترش می یابد. این نوع آسیب می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت، از جمله بی اختیاری مدفوع، یا ناتوانی در کنترل حرکات روده شود.

اپیزیوتومی میانی جانبی

در اپیزیوتومی مدیولترال، برش از وسط دهانه واژن شروع می شود و با زاویه 45 درجه به سمت باسن گسترش می یابد.

مزیت اصلی اپیزیوتومی میانی جانبی این است که خطر پارگی عضلات مقعد بسیار کمتر است. با این حال، معایب بسیار بیشتری در ارتباط با این نوع اپیزیوتومی وجود دارد، از جمله:

• افزایش از دست دادن خون
• درد شدیدتر
• تعمیر دشوار
• خطر بالاتر ناراحتی طولانی مدت، به ویژه در هنگام مقاربت جنسی

شدت اپیزیوتومی

اپیزیوتومی ها بر اساس درجاتی که بر اساس شدت یا وسعت پارگی طبقه بندی می شوند:

• درجه نخستاپیزیوتومی درجه یک شامل یک پارگی کوچک است که فقط از طریق پوشش واژن گسترش می یابد. بافت های زیرین را درگیر نمی کند.
• درجه دوم: این رایج ترین نوع اپیزیوتومی است. از طریق پوشش واژن و همچنین بافت واژن گسترش می یابد. با این حال، پوشش رکتوم یا اسفنکتر مقعد را درگیر نمی کند.
• درجه سوم: پارگی درجه سوم پوشش واژن، بافت های واژن و بخشی از اسفنکتر مقعد را درگیر می کند.
• درجه چهارم: شدیدترین نوع اپیزیوتومی شامل پوشش واژن، بافت واژن، اسفنکتر مقعد و پوشش رکتوم است.

شدت اپیزیوتومی مستقیماً با احتمال عوارض طولانی مدت مرتبط است. با افزایش درجه اپیزیوتومی، پتانسیل بیشتری برای عفونت، درد و سایر مشکلات بعد از عمل وجود دارد.

روش اپیزیوتومی

انجام هر دو اپیزیوتومی خط میانی و مدیولترال آسان است. زمانی که 3 یا 4 سانتی متر از سر کودک در دهانه واژن قابل مشاهده باشد، پزشک برش را ایجاد می کند. قبل از عمل بیهوشی دریافت خواهید کرد تا دردی احساس نکنید. شما نباید بعد از زایمان احساس کنید که پزشک برش را ایجاد کرده یا آن را ترمیم می کند.

ابتدا منطقه با صابون تمیز می شود. پزشک برای محافظت از سر نوزاد، دو انگشت خود را وارد دهانه واژن شما می کند. سپس یک برش کوچک ایجاد می شود. بسته به نوع اپیزیوتومی که انجام می شود، برش ممکن است مستقیم به پایین یا با زاویه کمی نسبت به دهانه واژن باشد. پس از ایجاد برش، پزشک به آرامی بافت را دقیقاً در زیر برش قرار می‌دهد تا از پارگی بیشتر جلوگیری کند. همچنین فشار ملایمی به بالای سر نوزاد وارد می شود تا از بیرون آمدن خیلی سریع یا ناگهانی جلوگیری شود.

پس از زایمان، واژن و پرینه تمیز شده و به دقت معاینه می شود. سپس پزشک شما هرگونه پارگی در دیواره های واژن یا دهانه رحم را بررسی می کند. آنها ممکن است از ابزار خاصی به نام کشنده فلزی برای مشاهده راحت تر واژن و دهانه رحم استفاده کنند. هنگامی که پزشک مطمئن شد که پارگی دیگری وجود نداشته است، خود اپیزیوتومی پاک می شود. پزشک ممکن است محل برش را با آب استریل یا محلول صابون آنتی باکتریال شستشو دهد. در بیشتر موارد، اپیزیوتومی تنها پوشش واژن و بافت مستقیم زیر واژن را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، هنگامی که اپیزیوتومی به اسفنکتر مقعد یا پوشش رکتوم گسترش می یابد، ابتدا این زخم ها ترمیم می شوند.

تمام ترمیم ها با نخ یا نخ جراحی انجام می شود که جذب بدن می شود و نیازی به برداشتن ندارد. از بخیه های نازک برای بستن پوشش مقعدی استفاده می شود، در حالی که از نخ های بزرگتر و قوی تر برای ترمیم اسفنکتر مقعد استفاده می شود. پس از ترمیم پوشش رکتوم و اسفنکتر مقعد، پزشک بخش باقی مانده از برش را می بندد. ممکن است برای جمع کردن بافت‌های عمیق‌تر زیر پوشش واژن، چندین بخیه لازم باشد.

بهبودی پس از اپیزیوتومی

اپیزیوتومی معمولاً ظرف یک ساعت پس از زایمان ترمیم می شود. برش ممکن است در ابتدا خونریزی کمی داشته باشد، اما زمانی که پزشک زخم را با بخیه ببندد، باید متوقف شود. از آنجایی که بخیه ها خود به خود حل می شوند، برای برداشتن آنها نیازی به مراجعه به بیمارستان نخواهید داشت. بخیه ها باید ظرف یک ماه ناپدید شوند. ممکن است پزشک به شما بگوید که در طول دوره بهبودی از انجام برخی فعالیت ها خودداری کنید.

پس از انجام اپیزیوتومی، احساس درد در اطراف محل برش به مدت دو تا سه هفته طبیعی است. زنانی که اپیزیوتومی درجه سوم یا چهارم دارند، احتمال بیشتری دارد که برای مدت طولانی‌تری احساس ناراحتی کنند. درد ممکن است هنگام راه رفتن یا نشستن بیشتر قابل توجه باشد. ادرار کردن نیز می تواند باعث گزش بریدگی شود.

می توانید سعی کنید درد را با روش های زیر کاهش دهید:

• استفاده از بسته های سرد روی پرینه
• استفاده از روان کننده شخصی هنگام رابطه جنسی
• مصرف داروهای مسکن
• برای تمیز کردن خود بعد از استفاده از توالت، به جای دستمال توالت از بطری آبپاش استفاده کنید

برش شما باید در عرض چهار تا شش هفته پس از زایمان به طور کامل بهبود یابد. اگر اپیزیوتومی درجه سوم یا چهارم داشته باشید، زمان بهبودی ممکن است کمی بیشتر باشد.